Edep, insanı utanılacak hallerden koruyan nezih bir huy ve melekedir. Haya, nezâket, zarâfet hep edeptendir.
Dinde de edep, farz, vacip ve sünnetlerden başka islamın teşvik ettiği, güzel gördüğü şeylerdir ki mendup denir. Mesela namazda rukû ve secde tesbihlerini üçden fazla okumak ve gücü yetenin Resûlullah Efendimiz için de kurban kesmesi gibi.
Ebû Ali ed-Dakkak (k.s) demiştir ki: "Kul ibadeti ile Cennete, tâatindeki edebiyle de Allâhü Teâlâ'ya ulaşır.
İlim, edeble anlaşılır, amel, ilimle sahih olur, hikmete amelle erilir.”
Abdullah b. Mübarek (k.s) demiştir ki:
“Dinin edeblerini hafife alan kimse, sünnetlerden mahrum kalmakla cezalanır.
Sünnetlerde tenbellik eden kimse farzlardan mahrum kalmakla cezalanır.
Farzları tenbellik edip gevşek davranan kimse de marifetten mahrum kalmakla cezalanır.”
Enes b. Mâlik (r.a) buyurmuştur ki: "Amelde edeb(e riâyet etmek), onun kabulünün alâmetidir.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder